Σκέψεις και συναισθήματα για τον όμιλό μας

1. Δεν ήταν ουτοπία, μα ήταν ένα μέρος, που κάθε

Τις σκέψεις μας σε μελάνι και χαρτί τις

μετατρέψαμε και ύστερα σε λόγια, ήχους,

συναισθήματα.

Μα το πιο σημαντικό ήταν ότι όλοι έστω για μια

ώρα ταξιδεύαμε σε μια ουτοπία που εμείς

δημιουργήσαμε, μοιραστήκαμε τις εσώψυχές μας

σκέψεις, ενωθήκαμε με έργα ψυχής.

2. Σκληρα λόγια στον όμιλο

Τα βρήκα στο σχολείο μου προχθές

Τα κείμενα μας πάνω στον τοίχο

Μας μάθαιναν το αύριο και το χτες

Μα εγώ περνούσα τη στερνή την πόρτα

Με των καθηγήτριων δεμένος τις κλωστές

Τα αηδόνια με χτικιάσανε στη βιβλιοθήκη

Που στραγγιξε χαμένη μια γενιά

Καλύτερα να ήταν ναι ταινία

Και να ήταν ρομάντζο να αρέσει στην κυρια

Κι όχι να ζει αυτή την τρομοκρατία

Και να μην γνωρίζει το άστρο του φονιά